Բողոքում ես ճակատագրի՞ցդ, կարծում ես անարդա՞ր են հետդ վարվել, մտածում ես ավելի լավի՞ն ես արժանի...
Է՜, ժամանակը հետ տուր, օրինակ 1800-ական թվականներ,
հայության «ամենալավ» ժամանակաշրջաններից մեկը, ո՞վ է խանգարում, երբ հենց Երևանի կենտրոնում պարսիկը նախնիներիդ մորթում, բռնաբարում, ոտքերը (ձեռքերը/ականջները) լեզուն էր կտրում...
Էնքա՜ն «լավ» էին ապրում, որ 10-րդ սորտի մարդ եին համարվում, անգամ հարկ էին վճարում` պարսիկների հետ չձուլվելու համար...
Ինչ թվարկեցի նույն բանը թուրքն ու քուրդն էin անում, բայց արդեն Արևմտյան Հայաստանում...
Բա՞յց… ո՛չ մի եվրոպացու դուռ հանկարծ չխբես, ինչպես Իսրայել Օրին էր անում:
Ցարի օգնությանն էլ չդիմես:
Փորձիր ինքնուրույն կերտլ քո ապագան:
Միևնույն է, ով ինչ արել է առաջնային իր շահն է հետապնդել:
Ա՛յ, որ համոզվես` դարերով քեզանից ընդհանրապես բան չես ներկայացրել, Թումանյանը քո երկրի ողորմելի անցյալի մասին հոդվածներ ունի գրած, մի ալարիր, բաց արա ու կարդա...
Աղասի ԻՍԿԱՆԴԱՐՅԱՆ